środa, 29 maja 2013

Najstarsze rody nowogórskie

          Pierwszymi osadnikami na terenie ziemi nowogórskiej byli zapewne rdzenni mieszkańcy, mieszkający tu od pokoleń oraz koloniści niemieccy – górnicy i żupnicy, którzy poszukiwali złóż, a następnie kolejni przybysze z zachodu i południa, jeńcy wojenni czy najeźdźcy, decydujący się na osiedlenie na tych ziemiach (Tatarzy, Rusini, Brandenburczycy), o czym świadczą niektóre nazwiska.
          Nie wiemy, który ród jest najstarszy w Nowej Górze. Ok. 1500 roku występowały tu nazwiska: Kulka, Kramarz, Siemek, Surowiec, Łagan, Smółka oraz (najprawdopodobniej osadników napływowych): Kozak, Mazur, Klima, Kawala, Chucherko, Łabuzek. Więcej danych posiadamy dopiero od 1598 roku (z księgi narodzin, chrztów, małżeństw i zgonów), z tego też względu skrótowy zarys najstarszych nowogórskich rodów możemy przedstawić dopiero od XVII wieku.

ANTOS – nazwisko to odnotowano (bez imienia) w metryce parafialnej w 1644 r. W tym samym roku Jędrzej dokonał zapisu swej roli na rzecz kościoła nowogórskiego. W 1770 r. Jan gospodaruje na Łanach, oddaje plebanii nowogórskiej daninę – 1 korzec żyta i owsa rocznie. W 1864 r. Bartłomiej (ur. 1825 r., syn Łukasza i Marii Czech), górnik, gospodaruje na „Kamieniarzówce”.

CHUCHERKO – językowe znaczenie nazwiska pierwotnego Chuchro, występującego w aktach miejskich Nowej Góry w 1558 r. to przełożony tatarski. Ok. 1600 r. mieszkali tu Szymon i Zofia (dzieci: Adam – 1614 r., Sebastian – 1619, Marcin –1623). W 1643 r. Sebastian i Dorota – dzieci: Jan – 1643 r., Marcin – 1649 r., Tomasz – 1655 r., Szymon – 1659 r. Pisali się wówczas Chuchrowicz. W 1864 r. wiele z tych rodzin zajmowało się nie tylko rolnictwem, ale wykonywało też inne zawody: Antoni (1821 r.) był górnikiem, Jędrzej (1844 r.) cieślą, Jacek (1847 r.) kamieniarzem, Michał (1801 r.) szewcem, Marcin (1845 r.) krawcem, Józef (1833 r.) górnikiem, podobnie jak Grzegorz (1832 r.), Paweł (1829 r.), Kasper, Jakub – ogółem mieszkało tu 10 rodzin. W historii tego rodu odnotowano w 1649 r. zapis Feliksa – roli na rzecz kościoła, w 1802 r. zapis również Feliksa na rzecz kościoła, w 1785 r. Wojciech burmistrza, w 1791 r. również Wojciecha burmistrza, a w 1913 r. Jakub i Michał byli przedstawicielami Rady Szkolnej  (budowa szkoły).

CZECH – być może pochodzenia czeskiego. Około 1600 r. odnotowano tu rodzinę Szymona i Doroty (dzieci: Krzysztof – 1615 r., Wawrzyniec – 1619 r.), Jana i Heleny (syn Andrzej 1615 r.), a następnie Krzysztofa i Małgorzaty (dzieci: Tomasz – 1643, Albert – 1645, Jakub – 1651). Pisali się również Czechowicz. W 1770 r. Andrzej Czechowicz z żoną Salomeą posiadali największe  gospodarstwo. W 1768 r. Andrzeja Czechowicza odnotowano jako Podskarbiego Bractwa św. Aniołów Stróżów, a po śmierci  w 1776 r. został on  pochowany w kościele nowogórskim. Także w kościele przed wielkim ołtarzem został pochowany inny członek tej rodziny - Jan (zm. w 1771 r.). Wśród pogorzelców podczas pożaru w Nowej Górze w 1800 roku był Franciszek. W 1900 roku Marcin był członkiem Rady Parafialnej działającej  przy kościele nowogórskim.

DOŁA – ród ten występował ok. 1600 r. – Augustyn i Jadwiga (dzieci: Anna – 1619 r., Grzegorz – 1625 r., Majcher – 1627 r., Piotr – 1629 r.).  W 1748 r. Ignacy i Katarzyna. Ich syn Jan (ur. 1748 ) w 1769 r. prowadził gospodarstwo na kwaterce roli. Pisani byli również Dołka, Dolski (radny w 1816 r.)

DYMEK – była to prawdopodobnie rodzina górnica, przybyła od strony Olkusza. Kazimierz , żonaty z Marią (Doła), a później z Franciszką (Ciupek) gospodarował  w latach 1787 – 1803 z Jędrzejem Antosem „na Łanach”, a potem na „Dołówce” i „Kamieniiarzówce”  (synowie Mikołaj i Joachim).

DURA – wg przekazów pochodzenia szwedzkiego, wymieniani jako Durka, Dura, Durski, Durczyk. W 1627 r. wymieniono rodzinę Sebastiana i Zofii, w 1673 r. Tomasza i Katarzynę, w 1730 r. Łukasza i Agnieszkę, w 1752 r. Krzysztofa i Katarzynę. W 1770 r. gospodarowali: Maciej Durski, Maciej Dura (mały), Jan, Antoni, Kazimierz, Krzysztof (wójt), Marcin i Piotr. To właśnie żona Krzysztofa spowodowała pożar Nowej Góry w 1800 roku, spłonęły wówczas zabudowania Durów: Franciszka, Jana, Majchra, Jana (burmistrza). Ok. 1864 r. w Nowej Górze mieszkało 5 rodzin. W historii tego rodu odnotowano także: Jakub – 1709 r. – wójt, , Wojciech (1730 r.) – inwentaryzator dóbr plebańskich, Antoni (1761 r.) – fundator kapy Bractwa św. Aniołów Stróżów, Józef (1801 r.) – ławnik, Jan (1801 r.) – drugi burmistrz, Jan (1803 r.) – burmistrz, Franciszek (1816 r.) – ławnik.

FILO – w 1680 r. Albert i Regina (mieszkali w miejscowości Zimnodół koło Olkusza) ochrzcili córkę Reginę w Nowej Górze. Paweł ( ur. 1800 r.) ożenił się w rodzinie Kawalów z Katarzyną – dzieci: Szymon (1827 r.), Kazimierz (1830 r.), Franciszek (1832 r.), Marcin (1834 r.), Jan (1837 r.).

FITEK – (Ficik, Ficzyk). Przed 1600 r. mieszkał tu Ficik Szymon i Jadwiga (dzieci: Jakub – 1600 r., Grzegorz – 1603 r.). W 1670 r. gospodaruje tu rodzina Alberta i Zofii, ok. 1715 r. Mikołaja i Barbary, a potem Andrzeja i Agnieszki (dzieci: Wawrzyniec ur. 1745 r., Tomasz – 1749 r., Antoni – 1754 r.). W latach 1796 – 1798 gospodarował tu na półćwierci roli Jan, któremu w czasie pożaru w 1800 r. spłonęło gospodarstwo. W latach 1832 – 35 gospodarował tu Michał ( ur. 1791 r.) z żoną Agnieszką (Dura). W 1710 r. odnotowano z tego rodu burmistrza, a w 1756 r. Jan był wójtem.

GOTKOWSKI – w 1662 r. odnotowano organistę Jana Grodkowskiego – skąd przybył, nie wiadomo. W 1688 r. urodził mu się syn Antoni (żona Teresa). Potem gospodarował Michał i Zofia (synowie: Jakub – 1709 r., Błażej – 1711 r., Mateusz – 1726 r.). Mateusz z Zofią mieli synów: Jacentego (ur. 1769 r.) i Bartłomieja (1761 r.). W latach 1780 82 Bartłomiej gospodarował na kwaterce roli. W 1864 r. mieszkał tu Stanisław (ur. 1829 r.) z żoną Julianną Kramarz. W 1940 roku Franciszek był członkiem Rady Parafialnej w kościele w Nowej Górze , dobrym stolarzem i cieślą.

GLEŃ – w 1749 r. odnotowano tu Józefa i Reginę, w latach 1793 – 95 gospodaruje tu Józef i Mikołaj, a w 1824 -26 Sebastian. Ok. 1864 r.  odnotowano w Nowej Górze syna Sebastiana i Marianny Pałki, Mateusza (ur. 1834 r.), który był górnikiem (żona Maria). W 1913 r. udziałem w Radzie Szkolnej oraz przy budowie szkoły zapisał się  Piotr (ur. 1865 r.).

KLIMA – musieli przybyć do Nowej Góry bardzo wcześnie, bo w 1512 r. Mateusz był już rajcą miejskim. W 1599 r. gospodarowali tu Paweł i Anna, a w 1602 r. Paweł i Regina. W wykazie dziesięcin w 1768 roku wymieniono Macieja. Pisani byli również Klimowicz.

KOZAK – nazwisko to było wymienione w aktach już ok. 1500 roku. W 1618 r. w Nowej Górze gospodarowali Mateusz i Ewa,  w 1658 r. Wojciech i Regina, w 1698 r. Kasper i Anna, w 1711 r. Urban i Jadwiga, w 1741 r. Michał i Agnieszka, w 1770 r. Augustyn, a w 1800 r. Paweł  (spłonął mu dom w czasie nowogórskiego pożaru). Ok. 1864 r. mieszkał tu Jacek (ur. 1815 r.) syn Łukasza i Łucji Maciejowskiej, który z żoną Marianną Czech i drugą żoną (z rodziny Kawala – imię nieznane) miał m.in. synów: Wincentego (1838 r.), Franciszka (1842 r.) – kamieniarza, Kaspra (1846 r.). Obszerna chałupa kryta strzechą zachowała się do okresu powojennego, a mieszkali w niej potomkowie Kaspra i Łucji Kurdziel. Z historii tego rodu odnotowano w 1801 r. Krzysztofa (wójt), Zofię (ufundowała kapę Bractwa św. Aniołów Stróżów), Józefa (ur. 1845 r.) – na przełomie 1900 roku stworzył fundację listów zastawnych oprocentowanych dla kościoła nowogórskiego.  

KWAŚNIEWSKI – mieszkali tu przed 1600 r. – odnotowano Szymona i Jadwigę, w latach 1662 – 1680 rodziny Mikołaja i Zofii, Andrzeja i Marianny, Alberta i Zofii, natomiast w 1780 r. – Szczepana. Około 1864 r. mieszkali tu Jan (ur. 1829 r.), syn Macieja i Franciszki, Feliks (ur.1804 r.), syn Adama i Aliny Dura, Ignacy (ur.1832 r.) – górnik, syn Łukasza i Łucji Bogackiej, żonaty z Katarzyną Maciejowską. Ogółem mieszkało tu osiem rodzin. W 1777 roku Józef pochowany został w kościele nowogórskim. W 1801 roku Jan dokonał zapisu na rzecz plebanii nowogórskiej.

KORYCZAN – wcześniej nazwisko występowało w Czernej, potem w Nowej Górze. 1678 r. – Wawrzyniec, 1681 r. – Marcin, 1703 r. – Mateusz, syn Aleksandra i Jadwigi, 1746 r. Antoni, syn Jakuba i Róży. W 1694 r. Jan dokonał zapisu roli na rzecz kościoła. W 1622 r. odnotowano  młynarza Błażeja, a w aktach miejskich zachował się dokument „Testament albo ostatnia wola Rodowitego Błażeja Koryczana młynarza ze wsi Czerna”.  W 1796 – 1798 gospodaruje tu Jan, któremu spłonęłą chałupa w czasie pożaru w 1800 roku. Potem gospodarują tu Kazimierz oraz Piotr (żona Gertruda Dura), a w 1864 r. Antoni (ur. 1824 r.), syn Kazimierza i Heleny, z żoną Salomeą. Józef był powstańcem w 1863 r., a według  przekazów rodzina Koryczanów ufundowała  kapliczkę w dolinie Miękini, koło drogi filipowickiej – na cześć powstańców z Nowej Góry.

KATARZYŃSKI – można przypuszczać, że Jan wraz z rodziną przybyli do Nowej Góry z okolic Olkusza ok. 1720 r. Synowie  Marcin (żony Marianna i Teresa Pleszewska) i Szymon (żony – Katarzyna, Klara). Z rodziny tej Jan, Marcin i Sebastian byli organistami. Sebastian był pisarzem miejskim i pisarzem Bractwa św. Aniołów Stróżów, Szymon skarbnikiem Bractwa św. Aniołów Stróżów, Feliks kościelnym, Jan i Marcin inwentaryzatorami dóbr kościelnych i plebańskich. Na „Zabagłówce” (roli po pisarzu miejskim Andrzeju Zabagłowiczu) gospodarował Franciszek (ur. 1748 r.), potem Jan (1787 r.) i Jakub (1829 r.), który miał 6,8 ha ziemi. Natomiast Michał (1783 r.) gospodarował na „Zarębówce”, a jego syn Marek (1823 r.) miał 9,8 ha ziemi w kierunku Czernej.

KAWALA – rodzina ta wywodzi swój rodowód z Nowej Góry. Ok. 1500 roku rodziny Kawałów tylko tu występowały, nie było ich w okolicznych miejscowościach. Prawdopodobnie byli oni przybyszami z południa Europy i pisali się Cawala, Cawalla, Kawalya, a potem Kawala, Kawalka. W 1505 r. odnotowano w Nowej Górze rajcę miejskiego Andrzeja (Cawala), a w 1552 r. również rajcę i żupnika Feliksa. W 1515 r. Kletner z Trzebini winien był Andrzejowi Kawali za 9 cetnerów ołowiu, co znaczy, że Andrzej zajmował się wydobywaniem galmanu. W 1522 r. występuje tu żupnik Jan Kawala W 1559 r. spisano ugodę majątkową miedzy spadkobiercami Feliksa Kawali . W latach 1604 – 45 występują tu Bartłomiej i Regina, ok. 1595 r. Stanisław, 1640 – Sebastian i Anna, 1677 – Remigiusz i Regina. W 1714 r. Maciej Kawałka zapisał pole na rzecz kościoła nowogórskiego, wpłacając z niego roczny czynsz. W Bractwie św. Aniołów Stróżów odnotowano: 1741 -1750 Mikołaj, 1750 – Tomasz, 1792 – Balcer, Stanisław, 1824 -1825 Maciej, Paweł, Stanisław, Józef. W 1853 r. Józef figuruje wśród piszących do Prześwietnej Cesarsko – Królewskiej Komisji o obciążeniu daniną. Wśród pogorzelców w 1800 r. figuruje Krzysztof Kawala, rolnik i tkacz (knap).  

KRAMARZ – nazwisko to wymieniono w najstarszych dokumentach dotyczących Nowej Góry ok. 1500 r. Przez pewien okres nazwisko to tutaj nie występowało, później pojawiło się ponownie. W 1679 r. odnotowano Jana, potem Stanisława, Pawła i Mikołaja. Stanisław i Zofia mieli syna Jana Chrzciciela (ur. 1691 r.). W latach 1769 – 1772 synowie Mikołaja – Sebastian (ur. 1720 r.) i Jan (ur. 1728 r.) gospodarowali na półćwierciach roli, wymieniony jest także Ignacy (ur. 1724 r.), syn Pawła i Zofii, z żoną Reginą. W 1796 r. gospodaruje oprócz nich Szymon (ur. 1766 r.) z żoną Reginą Gwiazdą – na „ojczyźnie” i ziemi żony. W 1800 r. podczas pożaru Szymonowi spłonęła chałupa i zabudowania gospodarcze. W latach 1811 – 13 gospodarzy Regina (wdowa po Szymonie). W 1855 roku odnotowano w rejestrze danin 6 gospodarstw: Feliks – 6 morgów, Tomasz – 6 morgów, Mateusz – 8 morgów, Katarzyna – 8 morgów, Paweł – 9 morgów, Wawrzyniec 9 morgów. W 1864 r. mieszkali tu: Feliks (1825 – 1878) – rolnik, krawiec, Piotr (1822 – 1882) – rolnik, krawiec, Mateusz (ur. 1817 r.). W 1882 roku Wojciech (ur. 1857 r.) ożenił się z córką organisty Ludwiką Miłkowską.

ŁAGAN – nazwisko pisano różnie: Łagan, Łaganek, Łaganik, Łagańczyk, być może w celu odróżnienia rodzin. Najwcześniejsza wzmianka o Łaganach i księgach miejskich Nowej Góry to rok 1569 – mieszkał tu Antoni Łagan, rajca miejski. W latach następnych występuje Jakub, odnotowany w latach 1614 -1630 jako przysięgły, rajca i burmistrz. Był on browarnikiem – tłoczył piwo. W latach następnych występuje Mateusz (po 1723 r.) jako członek Bractwa św. Aniołów Stróżów, a później Grzegorz. W latach 1739 – 1764 odnotowany jest Szymon – przy inwentaryzacji kościoła, pełni on również funkcję burmistrza. W 1705 r. Mateusz jest stróżem „galmannym”.

MALINOWSKI – w 1708 r. odnotowano Józefa i Brygidę, w latach 1769 – 1772 r. gospodaruje tu Franciszek na kwaterce roli, w 1808 r. Katarzyna (wdowa), w 1826 r. Franciszek, w 1832 r. Grzegorz. W 1864 r. Malinowscy w Nowej Górze już nie mieszkają. Jan (ur. 1920 r.) syn Jana, zamieszkały w Ostrężnicy był sekretarzem Gminnej Rady Narodowej w Nowej Górze.

MICHALSKI – przed 1600 r. rodzina Jana i Doroty mieszkała w Miękini, wraz z synem Kasprem. Natomiast syn Kaspra – Albert (ur. w 1645 r.) ożenił się w Nowej Górze i tu osiadł  (dzieci: Jan – 1685, Mikołaj – 1686, Szymon – 1689, Antoni – 1692). Grzegorz (ur. 1791 r.) ożenił się (trzykrotnie) w Nowej Górze – Łanach, miał 5 synów. Pisani byli również Michalik, Michalcze,Michalczyk, Michałek.

MACIEJOWSKI – nazwisko to odnotowano w 1634 r. – Piotr i Regina. W 1671 roku gospodarowali tu Albert i Agnieszka,  w 1704 r. – Jakub i Łucja, a w 1797 r. Albert i Anna. W latach 1824 - 1826 odnotowano w Nowej Górze Franciszka, Wawrzyńca, Jacka, Feliksa i Mateusza.

MAZUR -  nazwisko odnotowane w aktach miejskich ok. 1512 r. i w 1558 r. W 1600 r. gospodarował tu Mateusz i Ewa (synowie: 1604 r. – Piotr, 1606 r. – Andrzej), w 1663 r. Stanisław i Anna (synowie: Urban – 1663 r., Szymon – 1665 r.), w 1664 r. Szymon i Ewa, w 1702 r. Paweł i Zofia. Pisani byli również Mazurek. W latach 1769 – 1772 Paweł gospodaruje na półćwierci, a w 1776 r. na ćwierci roli. W latach 1824 – 1826 gospodarują tu Tomasz, Augustyn, Józef i Franciszek, na podzielonych już kwaterkach. Z tego rodu Agnieszka w 1844 roku przekazała rolę dla plebanii.

NOWAK – rodzina ta przybyła do Nowej Góry ok. 1850 r. z Czernej, określana była mianem „Nowocki”. Około 1864 roku mieszkał tu Stanisław (ur. 1825 r.) z Reginą Kurdziel (synowie : Piotr (ur. 1864 r.) i Jan (ur. 1865 r.). Ok. 1900 roku bracia Jan i Franciszek (1858) zajmowali się malowaniem obrazów na szkle – bywały one często spotykane w dawnych domach nowogórskich.

ORNACKI – w 1788 r. Ornat Feliks i Agnieszka mieszkali w Ostrężnicy. W 1797 r. urodził się ich syn Józef. Syn Józefa i Justyny Bodzenia, Michał (1839 – 1914) – żona Wiktoria Rozmus - mieszkał w Nowej Górze – Łanach. Inny jego syn, Antoni (ur. 1831r.) ożenił się z Barbarą Koszula, mieszkanką Nowej Góry i mieli synów: Piotra (ur. 1862r.), Henryka (ur. 1859r.), Michała ( ur. 1865r.) i Józefa ( ur. 1868r.). Ornaccy ok. 1840 roku posiadali na swoim terenie w Łanach szyb „Ornacki”, z którego wydobywali rudę galmanową – uczestniczyli oni w sądzie z Hr. Potockimi o prawo wydobywania rudy ze swoich terenów (wspólnie z rodzinami Pałków, Dymków, Maciejowskich, Antosów, Jelonków, Godyniów oraz sukcesorów Molędzkich i Wójcików z Łanów.

OSTACHOWSKI – skąd przybyli, nie wiadomo. Pisani byli wcześniej Ostaszowscy. Szymona Ostaszowskiego odnotowano w metrykach chrztu w Nowej Górze w 1729 r., był on bowiem patronem  - chrzestnym w wielu rodzinach. Odnotowany jako organista w okresie proboszczowania ks. Antoniego Jungiewicza (1720 – 1731) i ks. Józefa Klimaszewskiego (1731 – 1738). Ożenił się w Nowej Górze z Reginą. Mieli syna Tomasza (ur. 1732 r.). Dla plebanii  nowogórskiej  oddawali meszne (daninę) w ilości 4 pułmacki żyta i owsa rocznie oraz czynsz pańszczyźniany dla Dworu Hr. Tęczyńskiego.

PIÓRKO – protoplastami tego rodu są Wawrzyniec (ur. ok. 1600 r. – Pióro) i Katarzyna. Ich syn, Stanisław (Piórko) urodził sie w 1646 r. Pisali się Piórko, Piórus, Piórczyk, Piórecki, Pióro. W 1600 r. Jakuba Pióro, w 1605 r. Tomasza, a w 1622 r. Wawrzyńca odnotowano w Filipowicach – potem nazwisko to tam nie występowało. W Nowej Górze odnotowano w 1645 r. Alberta Pióro, a w 1648 r. Łukasza Piórko, który dokonał zapisu roli na rzecz kościoła nowogórskiego – z roli tej on i następcy płacili czynsz roczny.  Odnotowano w księgach miejskich m.in. Franciszek (1785 r. – burmistrz), Wincenty (1793 r. – burmistrz), Andrzej (1815 – szynkarz),  Andrzej (1816 – z-ca wójta), Paweł (burmistrz), Andrzej (1820 – z-ca wójta), Paweł (1821 – drugi burmistrz). Wśród nich było wielu członków Bractwa św. Aniołów Stróżów: od 1721 r. – Marcin i Jan, 1764 r. – Andrzej, 1778 – 1779 – Łukasz, 1781 r. – Jan i Franciszek, 1804 – 1825 – Błażej, 1825 r. – Onufry i Marcin. W latach 1769 – 1773 w Nowej Górze gospodaruje 7 rodzin. Największe gospodarstwo posiadał Marcin: 1 ćwiartkę, 1 półćwiartkę, 2 kwaterki pola, z czego oddawał dla plebanii 1 korzec i 1 pułmacek żyta i owsa rocznie. W latach 1808 – 1810 gospodaruje tu 9  rodzin, podobnie jak w latach 1832 – 1835. Wśród pogorzelców podczas pożaru Nowej Góry z 1800 roku figuruje Andrzej Piórko.  

PAŁKA – według przekazów nazwisko zostało ustalone w okresie sprawowania sądów w Nowej Górze na zasadzie prawa magdeburskiego – od wykonywanej czynności tj. karania chłostą, czyli wymierzania „razów” przy pomocy pałki („pauki”)., chociaż jest to objaśnienie dyskusyjne, gdyż w dawnych czasach, począwszy od wczesnego średniowiecza,  profesja kata uważana była za hańbiącą i unikano z nim kontaktu. Trudno więc sobie wyobrazić, że ktoś chciał by się tą lub podobną profesją chlubić, przyjmując nazwisko, związane z wykonywanym „zawodem” (chyba, że takie określenie zostało im nadane przez innych, przylgnęło do nich i po latach przekształciło się w nazwisko). Inna wersja źródłosłowia stwierdza, że nazwisko Pałka może pochodzić od średniowiecznego imienia Pełka, lub od pewnej rośliny, powszechnie występującej na bagnach. Przed 1600 r. mieszkali w Miękini – Andrzej (ur. 1653) ożenił się w Nowej Górze z Małgorzatą. W 1714 r. odnotowano urodziny Jana, syna Grzegorza i Marianny. W 1769 r. gospodarują tu Jan i Kazimierz, w 1782 r. nadal Kazimierz z bratem (na Łanach), a w latach 1824 – 1826 Kazimierz, Jan i Joachim. Z historii tego rodu wiadomo, ze w 1690 r. Kazimierz dokonał zapisu roli na rzecz plebanii, a w 1771 roku Jan został pochowany przed wielkim ołtarzem w kościele nowogórskim.

ROZMUS – mieszkali tu ok. 1600 r. Mateusz z Zofią. Mieli synów: Andrzej (ur. 1627 r.), Szymon (1630 – stworzył linię Rozmusów filipowickich, gdyż tam się ożenił), Paweł (1635), Mikołaj (1639). W latach 1780 – 1782 gospodaruje tu Jakub, a w 1796 – 1798 Maciej i Jakub. W latach 1808 – 1810 Piotr gospodaruje na kwaterce roli i oddaje cztery pułmacki daniny żytem i owsem. W 1864 roku mieszkał tu Jan (1804 – 1872), dwukrotnie żonaty z Elżbietą i Marianną Święszek (siostry). Miał 11 dzieci, w tym 9 synów. Z historii rodu można odnotować, że w 1800 roku Jan był wójtem.

RUSEK – ok. 1600 r. mieszkała tu rodzina Marcina i Reginy. Mieli oni synów: Stanisława (ur. 1636 r.), Michała (1641) i Marcina (1644). W 1681 r. urodził się Jan – syn Marcina. Pisali się również Ruskowicz i nazwisko to występowało wiele lat, by ponownie przybrać pierwotne brzmienie. W 1770 roku na ćwierci roli gospodaruje Józef – oddaje daninę jeden korzec żyta i owsa rocznie na rzecz plebanii w Nowej Górze.  W 1794 r. Tomasz zapisał rolę na rzecz kościoła nowogórskiego. W 1800 roku w czasie pożaru Nowej Góry, spłonęło gospodarstwo Heleny (wdowy). W latach 1814 – 1816 gospodarują tu Paweł i Tomasz, a w 1824 – 1826 Paweł z żoną Wiktorią posiadają gospodarstwo wielkości kwaterki. Ich syn Franciszek (szewc) w 1864 r. jest komornikiem.

SZYMCZYK – Szymczykiewicz Sebastian i Regina ochrzcili w 1776 r. w Nowej Górze Jacentego, a potem Dominika (ur. 1778 r.) – chrzestni Michał Rozmus i Cecylia Piórko. Synem Dominika i Marii Bilas był Ignacy (ur. 1799 r.). Natomiast synami Jacentego i Agaty Dura byli: Jan (1809), Jacenty (1812), Mikołaj (1817) i Tomasz (1820). W latach 1810 – 1835 Jacenty gospodaruje na półkwaterce ziemi (po Durze). Wojciech (1860) syn Jana (1809) i Elżbiety Klich był snycerzem (rzeźbiarzem) w drewnie – jego wyroby były w wielu chałupach i zdobiły kapliczki przydrożne.

ZAWIERUCHA – Błażej i Anna mieszkali najpierw w Miękini (1638 r.), a potem w Nowej Górze, gdzie urodził się syn Marcin (w 1643 r.). Z kolei on miał synów: Michała (ur. 1678 r.) i Józefa (1681). W 1769 r. gospodaruje tu Grzegorz na ćwierci roli, w 1780 r. Grzegorz i Józef. Ok. 1864 r. mieszkał tu Ignacy (1802) z żoną Agnieszką Kurdzie. W 1802 r. Jakub zapisał rolę na rzecz plebanii nowogórskiej. Kiedy budowano kaplicę ks. Jana Grafowskiego (od strony północno – zachodniej kościoła), musiano rozebrać chałupę Zawieruchów, którą przestawiono w inne miejsce.     

Inne nazwiska spotykane w Nowej Górze to m.in.:
KURDZIEL – Przed 1600 rokiem w Nowej Górze mieszkały dwie rodziny: Piotr i Dorota oraz Stanisław i Katarzyna.
KUREK – Nazwisko odnotowane w Nowej Górze w 1644 r., potem w 1679 r. (Mateusz) i 1701 r. (Tomasz). W latach 1721 – 1725 Tomasz odnotowany był jako członek Bractwa św. Aniołów Stróżów.
KACZARA – Nazwisko to występowało w Nowej Górze w 1733 r. – Jakub i Katarzyna, potem w 1777 roku Antoni i Krystyna.
STRYCZEK – W 1645 r. w Nowej Górze odnotowano Grzegorza. Niektórzy uważają, ze nazwisko pochodzi od wykonywania przez tą rodzinę „czynności katowskich”, z drugiej jednak strony nazwisko może pochodzić od zdrobnienia stryja – stryka.
URACZ – Jan i Maria mieszkali w Nowej Górze – Łanach od 1841 roku. Pisali się również Uras.
TRĘBACZ – Jan odnotowany w 1846 roku. Ludwika (1850 r.) zapisana została jako Trembecka.
SUSKI – W 1864 r. w Nowej Górze odnotowane były 2 rodziny. Karol (1822 r.) z żoną Julianną Malinowską mieli m.in. synów: Franciszka (1857 r.), Stanisława (1867 r.) i Jakuba (1864 r.). Synem Jakuba był Stanisław (1893 r.), bardzo dobry kamieniarz (zam. w Czernej).   




Brak komentarzy:

Prześlij komentarz